Andai benar kita suka, pasti kita mengutamakannya.. Andai benar kita kasih, kita takkan biarkan dia tersisih, Jika benar kita sayang, kita takkan benarkan dia hilang...
Daisypath - Personal pictureDaisypath Anniversary tickers

Monday, 25 November 2013

DIALOG CINTA KITA - BAB 9

BAB 9

Zaliff menghenyak punggungnya di kerusi. Permintaan Mya betul-betul keterlaluan baginya. Tetapi sekiranya dia enggan berbuat demikian, selayaknya dia berkampung ke dalam lokap atau lebih menggerunkan lagi hukuman sebatan yang bakal dia hadapi. Zaliff termenung lagi.
Panggilan telefon dari Fazzy menyentakkan lamunannya. Telefon bimbit yang berdering di pandang kosong, sekosong hatinya saat ini. Penat telefon menjerit, interkom di sisi meja pula berdering kuat.
            “Ya?”
            “Abang, kenapa tak angkat ayang call?” soal Fazzy. Merengek-rengek macam kanak-kanak ribena dah.
            “Sorrylah, abang sibuk sangat ini. Ayang nak apa?” kasar soalannya.
            “Abang ini kenapa? Macam nak tak nak aje jawab call ayang?”
            “Abang sibuklah. Boss dah minta contract baru untuk pelanggan baru itu. nanti-nanti kita sembanglah lagi boleh?”
            “Abang ini kan tak habis-habis sibuk kan? Bencilah!” gagang telefon di hempas kuat.
            ‘Aduh, merajuklah pulak.’ Ujar Zaliff sambil tangan kirinya menepuk dahi.
Bingkas dia bangun dan keluar dari bilik pejabatnya menuju ke meja Fazzy. Tujuannya untuk memujuklah, apa lagi.
            “Ayang, janganlah merajuk. Abang sibuk sangat-sangat. Bukannya abang lupa pada ayang pun.” Ujarnya pada Fazzy yang sedang leka menaip sesuatu.
            “Busylah sangatkan? Busy dengan bini abang itu. abang, kalau abang rasa abang tak boleh nak tinggalkan dia, abang jangan mimpilah nak kahwin dengan Fazzy. Fazzy tak sukalah dengar janji kosong abang itu.”
            “Ayang, kan kita dah bincang pasal hal ini. Kenapa ayang bagi abang pilihan pula?”
            “Sebab ayang tak nak hidup ayang di madukan. Ayang tahu peritnya hidup bermadu. Semuanya nak kena kongsi. Semuanya nak kena bagi dua. Abang fikirlah baik-baik okey?”
            “Apa ayang cakap ini? Kenapa mesti minta abang buat benda yang abang tak boleh nak buat ini?”
            “Sebab ayang nak tengok sejauh mana abang sayangkan ayang.”
            “Alasan apa ini ayang?”
            “Pleaselah abang, ayang dah penat nak tunggu abang.” Fazzy masih tidak berganjak dengan keputusannya.
Qaisara masih menjadi pemerhati gelagat kedua-dua pekerjanya yang melakukan aksi pujuk-memujuk di dalam pejabat. Sakit matanya melihatkan Zaliff dan Fazzy. Lebih menyakitkan lagi apabila dia teringatkan perbuatan Zaliff terhadap Mya.
            “Awak berdua ini tak ada kerja lain ke? Ini pejabat, bukan taman bunga tau. Sila buat kerja masing-masing atau awak memang suka kalau kena buang kerja?” soal Sara pada Fazzy dan Zaliff. Kelihatan muka Zaliff memerah di tegur begitu.
            “Maaf Cik Sara.” Ujar Zaliff berlalu pergi.
            “Nanti dulu Zaliff. Awak dan Fazzy masuk jumpa saya di bilik saya sekarang!” tegas Sara. Kedua-duanya mengangguk.
Zaliff dan Fazzy masih lagi berdiri di hadapan meja Sara. Sinis pandangan Zaliff pada Sara.
            “Silakan duduk. Maaf sebab panggil kamu berdua. Kebetulan dah nampak ini jadi saya nak bercakap sedikit dengan kamu berdua.”
            “Cik Sara nak tanya apa?” soal Fazzy.
            “Soalan saya agak peribadi sedikit, tetapi ini melibatkan syarikat. Hendak atau tidak saya kenalah tegur awak berdua. Saya tidak kisah apa pun hubungan awak berdua, tetapi tolonglah, ini syarikat tempat bekerja bukan tempat untuk awak berdua bercinta. Di luar waktu pejabat, di luar kawasan pejabat apa pun yang awak nak buat, saya tak kisah dan saya tidak mahu ambil tahu. Tapi tolong, nak kerja buat cara nak kerja.” Agak pedas juga ayat yang di sampaikan Sara. Fazzy dan Zaliff saling berpandangan.
            “Ada orang complain ke?” soal Zaliff. Riak wajahnya tegang.
            “Ya, banyak orang dah complain, dan saya rasa saya tidak perlu lah nak cakap siapa sebab masing-masing ada mata, ada mulut untuk bercakap kan. lagipun cara awak berdua terang-terangan, semua orang boleh nampak dan awak seolah-olah suka pula berbuat begitu di khalayak ramai. Orang tidak akan bercakap kalau mereka tidak nampak, betul tak? Jadi sebelum saya buat keputusan dan ambil tindakan jadi tolonglah ubah sikap dan perangai awak berdua. Walaupun saya tak nampak tapi Allah swt nampak apa yang awak berdua buat. Saya tak nak nanti bila papa saya dapat tahu hal ini nanti awak berdua kena buang kerja. Awak tahu kan papa saya macam mana?” Zaliff dan Fazzy hanya menganggukkan kepalanya.
            “Maaf Cik Sara, saya janji saya tidak akan buat lagi hal macam ini.” ujar Fazzy pada Sara.
            “Baguslah. Kalau tiada apa-apa lagi awak berdua boleh keluar.” Tegas Sara.
            “Terima kasih Cik Sara.” Hanya Fazzy sahaja yang bersuara. Zaliff hanya membatu. Kali ini pada siapa lagi marahnya hendak di hamburkan?
‘Siapa pula yang pandai-pandai mengadu ini ha? Pelik betul.’ Soal Zaliff sendiri. Entah kenapa matanya tertumpu ke arah bilik Asmya. Tak akanlah Mya pula nak buat kerja bodoh ini? Tapi ada betulnya juga, sebab Mya kan anak angkat papa Sara, mestilah dia di beri kelebihan. Tetapi atas sebab apa pula dia nak buat macam itu? Pintu bilik Asmyaliana Ariffin di ketuk.
Tuk..Tuk..Tuk..
            “Masuk.” Ujar Mya dari dalam bilik.
            “Kau ke yang jadi manusia paling kepoh dalam pejabat ini?”
            “Amboi, datang-datang takde bagi salam kemudian nak marah-marah. Kau kenapa? Dah buang tebiat?” api yang marak menjadi semakin marak apabila disimbah dengan minyak.
            “Aku tanya kau, siapa yang mengadu hal aku dengan Fazzy pada Sara?”
            “Mana aku tahu. Kau ingat aku ini dah takde kerja ke nak pergi cerita hal kau orang berdua? Bodoh!” bentak Mya.
            “Mulut kau itu jaga sikit. Kalau bukan kau siapa lagi? Sebab hanya kau dengan Sara aje yang paling rapat dalam pejabat ini.”
            “Ya, memang aku paling rapat dengan Sara, tetapi itu tidak bermakna aku ini nak kepoh hal kau. Ramai lagi yang nampak kau menggedik dengan Fazzy dekat kilang ini. kau tanyalah budak-budak luar. Suka sangat main tuduh-tuduh. Tak sekolah punya orang!” getus Mya marah.
            “Tak payah berdalih lagilah. Aku tahu hati busuk kau itu. Mulut longkang kau itu.”
            “Hei mangkuk hayun, kalau betul aku nak mengadu dengan Sara, bukan hal kau dengan Fazzy, tapi hal kau dengan aku yang menjadi topik hangat kami. Lepas itu senanglah Sara nak bawa polis datang sini tangkap kau.” Kemarahan di dada tidak dapat di tahan lagi. segalanya di hamburkan, tidak semena-mena Zaliff menuduhnya yang bukan-bukan. Tercengang muka Zaliff di buatnya.
            “Layan kau ini, buang masa aku lah!” herdiknya pula.

            “Ingat Zaliff, apa-apa berlaku kau jangan menyesal. Aku bagi kau tempoh sampai esok. Jika tidak, lokap tempat kau.” Kali ini dia pula yang mengugut Zaliff. Jangan ingat Asmyaliana ini penakut. Baru betul, buku bertemu ruas.

No comments:

Post a Comment